ಚರಿತ್ರೆಯ ಪ್ರತಿ ಪುಟವು...

ಮೂರಾಬಟ್ಟೆಯಾದ ಜೀವನದಲ್ಲಿ
ತೆವಲುಗಳಿಗೇನು ಕಡಿಮೆ
ನಾ ಸುಮ್ಮನೆ ಹರಿಬಿಟ್ಟು
ಮನದ ಹುಚ್ಚು ಹೊಳೆಯ
ದಂಡೆಯಲಿ ಮೈ ಹರವಿ
ಕುಳಿತ ಗಳಿಗೆಯಲಿ
ಹಿಗ್ಗಿನಲಿ ತೆವಳುತ ಬಂದ
ಪುಟ್ಟ ಅಲೆಯ ಲಲನೆ
ಅಣಕಿಸಿ ಕರೆಯಿತು ಬಾ!

ಚರಿತ್ರೆಯ ಪಾಪವನೆಲ್ಲ
ಒಡಲಲಿ ತುಂಬಿ ತುಳುಕುತಿಹುದು
ನನ್ನ ತಾಯಿ ಸಾಗರ
ನಿನ್ನ ಚರಿತ್ರ ಹೀನ
ಚರಿತೆಯನೆಲ್ಲ ಒಮ್ಮೆಗೆ
ತೊಳೆದು, ಬಿಡುವುದು
ನಿನ್ನ ಮತ್ತೆ ಈ ಜಗಕೆ!

ಯಾರಿಗೆ ಬೇಕು ಹೇಳು
ನಿನ್ನ ಚರಿತ್ರೆ
ಪ್ರತಿ ಪುಟವು ಕಳಂಕಿತ
ರಾಜನಾರೋ ತನ್ನ ಅಂತಪುರದ
ಕತ್ತಲಲಿ ತೆಕ್ಕೆಗೆ ಬಿದ್ದ
ದಾಸಿಯ ಒಡಲಾಳದಲಿ ಇಳಿಸಿದ
ಕಾಮ ತೃಷೆಯ ಪಾಪ
ಗರ್ಭ ಕಟ್ಟಿದಂತೆ
ಉಳಿದು ಬಿಡಲಿ ಆ ಸಾಗರದಲಿ
ನಿನ್ನ ಚರಿತೆಯು!
ಸಾಗರನ ಅಲೆ ನಲಿವಿನ
ಒಲವಿನ ಸೂಚಕವು
ಯಾರು ಬಲ್ಲರು
ಒಡಲಾಳದ ಬೇನೆಯ
ಚರಿತ್ರೆಯ ಪುಟಗಳಲಿ
ಪೊಣಿಸಿದ ಅಕ್ಷರಗಳಲೇನುಂಟು
ನಿಜ ಜೀವನದ ಸಾವೇ-ನೋವೆ?

ಬಾ ಬಟ್ಟೆ ಕಳಚಿದೆಯಷ್ಟೇ
ಸಾಗಲಿ ಬದುಕು ಮತ್ತೇನೂ ಇಲ್ಲ.