ಒಂದು-ನೂರರ....ಅಂತರ

ಒಂದು-ನೂರರ....ಅಂತರ

ಯಾಕೆಂಬುದೆ ತಿಳಿಯದ ಹಾಗೇ
ಎಚ್ಚರವೆಂಬುದು ನೆಪ ಮಾತ್ರ
ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಮೈ ಮರೆವು
ಸಂಜೆ ಸೂರ್ಯನೊಡನೆ ಕಣ್ಣಾಮುಚ್ಚಾಲೆಯಾಡಲು
ಕಪ್ಪನೆ ಮೋಡ ಬುವಿಯಲೆಲ್ಲ
ಕೆಂಬಣ್ಣದ ತಂಪು,ಮನದಲೋ ಮಂಪರು.

ನೀ ಮೋಡದಂತೆ ಆವರಿಸಿ
ಮಳೆಯಂತೆ ಜಿನುಗಿ ಮರೆಯಾಗಿ
ಮರೆಯಲು, ನನ್ನ ಬದುಕು
ಒಂಟೆತ್ತಿನ ಗಾಡಿಯಾ ಹಾಗೇ
ಸಾಗುತ್ತಲೇ ಇದೆ ಅನವರತ.
ಅದೇನೋ ವಿಪರ್ಯಾಸ! ಅಣಕಿಸಿದೆ
ಹೊಟ್ಟೆಯ ಜೀತದ ಪ್ರತಿದಿನದ ಜೂಟಾಟಿಕೆ.
ಸೋಲು ಸಾವಲ್ಲ! ಜೀವನವೇರಿದ
ಘಟ್ಟವ ಸೂಚಿಸುವ ಮೈಲಿಗಲ್ಲು.

ನಾ ಮರೆಯಲೊಲ್ಲದ ಜೀವಮಾನದ
ಸೋಲು ನೀ, ಅಂದು ದಾರಿ ತಪ್ಪಿದವಗೆ
ಹಾದಿ ತೋರಿದ ಸೂಚನಫಲಕ.
ಸಂಬಂಧಗೂಡದ ಆ ಕಹಿ ಅನುಭವದ
ಶೂನ್ಯಭಾವಕೆ ಕಿಚ್ಚನ್ನ ಹಚ್ಚಿದಲ್ಲವೇ
ನಿನ್ನ ಅಗಲಿಕೆ.ಆ ವಿರಹದ
ಬೇಗೆಯಲಿ ಚಿಗುರೊಡೆದ ನನ್ನ
ಜೀವನ ಸೂಚ್ಯಂಕದ ಮೊದಲಂಕಿ ನೀನು.

ನೀ ಅಗಲಿ ದೂರಾದರೇನು?
ಬದುಕು ಎಲ್ಲಿಂದ ಪ್ರಾರಂಭವಾದರೇನು?
ನನ್ನ ನಿನ್ನ ನಡುವಿರುವುದು
ಒಂದು-ನೂರರ ನಡುವಿನ ಅಂತರ.

ಎಚ್.ಎನ್.ಈಶಕುಮಾರ್