ಮಣ್ಣ ಕಾವ್ಯ!!

ಮಣ್ಣ ಕಾವ್ಯ...

ಬಾ! ಮಳೆಯಾಗಿ

ಕಾದು ಕೂತ ಬುವಿಯ

ತಣಿಸಿ, ತೊಳೆವಂತೆ

ಕೊಳೆಯನೆಲ್ಲ

ತನ್ನ ನಿರ್ಮಲ ಭಾವದಿ

ಜೊತೆಗೂಡೆ ತೇಲಿಸಿ

ತೆವಳಲಿ ಅತ್ತ ದೂರ.

ಉಳಿಯಲಿ ಹನಿ ಹನಿಯ

ತೇವವು ನೆಲದಿ

ಮೆದ್ದು ಮೆದುವಾದ

ಮಣ್ಣ ಕಂಪು ಹರಡಿ

ಮೆಲ್ಲಗೆ ರಮಿಸಲಿ

ಮನವ ಮಣ್ಣ ಕಾವ್ಯ.

ಹಸಿ ಮಣ್ಣ ಸ್ಪರ್ಶ

ಕಂಪಿಸುವ ಅವಳೆದೆಯ

ಆವರಿಸಿ ಒಮ್ಮೆಗೆ ಮೂಡಲಿ

ಚಿತ್ರ-ವಿಚಿತ್ರ ಚಿತ್ತಾರದ

ಒಲವ ಕಾವ್ಯ..