ತೀರವು ನಾ...

ತೀರವು ನಾ...

ನದಿಯೊಡಲ ವಿಕ್ಷಿಪ್ತ
ನಿನ್ನ ಅಂತರಾಳವು
ನಿಗೂಡ ಒಡಲಿಂದ
ಚಿಮ್ಮಿ ಬರುವ
ಒಲವಿನ ಅಲೆಯ
ಜೀವಸ್ಪರ್ಷದಲಿ
ರೋಮಾಂಚನವಾಗುತಿಹ
ತೀರವು ನಾ.....


ಅಪರಿಮಿತ
ಅಲೆಗಳ ಬಡಿತದಲಿ
ನದಿಯೊಡಲ
ತುಮುಲವರಿವ ತವಕದಲಿ
ಮೂಡಿದ ಅವಿನಾಭಾವ
ಸಂಭಂದದಲಿ
ಪುಳಕಿತವಾಗುತಿಹ
ತೀರವು ನಾ....

ನನಗೇಕೆ ಹೀಗನಿಸುತ್ತದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ನಾನೇ ಪುನಃ ಪುನಃ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿಕೊಂಡು ಉತ್ತರ ಹುಡುಕಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ್ದೇನೆ. ಆದರೇ ಉತ್ತರ ಸಿಗದೇ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಅದೇ ಗೊಂದಲಕ್ಕೆ,ಜಿಗ್ಜ್ಞಾಸೆಗೆ ಒಳಗಾಗಿದ್ದೇನೆ, ಆಗುತ್ತಲೇ ಇದ್ದೇನೆ . ಅದೇನೋ ತಿಳಿಯದು ನನಗಂತು ಪ್ರೇಮ, ಪ್ರೀತಿ, ವಿರಹ,ಏಕಾಂಗಿತನದ ತೀವ್ರ ತರವಾದ ಯಾವ ಅನುಭವ ಇಲ್ಲದೇ ಕೇವಲ ಕಲ್ಪನೆಯ ವಿಹಂಗಮ ಲೋಕದಲಿ ಹಕ್ಕಿಯ ಸ್ವಚಂದತೆಯಲಿ ಮೂಡಿಬರುವ ಪದಲಾಲಿತ್ಯದಲಿ ಇಂತಹ ಕವನಗಳ ಬರೆದು ಬಿಡುತ್ತೇನೆ.ಯಾವಾಗಲೋ ತುಂಬಾ ದಿನಗಳ ಹಿಂದೇ ಬರೆದ, ಪ್ರೇಮ ಕವನದಂತಿರುವ ಈ ಪುಟ್ಟ ಕವನ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬಿದ್ದಿತ್ತು, ಹಾಗೇ ಕಣ್ಣಾಡಿಸಲು,ಕಲ್ಪನೆಯಲಿ ಅವಳ ಮನದಲಿನ ಭಾವಗಳ,ವಿಕ್ಷಿಪ್ತತೆಗಳ ತಾಕಲಾಟಗಳನು ನದಿಯ ಅಂತರಾಳದ ತಳಮಳಕ್ಕೆ ಹೋಲಿಸಿ ಒಂದು ರೂಪಕವಾಗಿ, ಹೆಣ್ಣಿನ ಮನವನು ಕವನದಲಿ ಏಕೆ ಚಿತ್ರಿಸಿದೇ ಎಂದು ನಾನೇ ಮತ್ತೆ ಮರು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿಕೊಂಡರೆ ಉತ್ತರ ಸಿಗದಾಯಿತು.ಇಂತಹ ಪ್ರತಿಮಾ ರೂಪಕಗಳು ನಿಮ್ಮನ್ನು ಕಾಡಿರುವುದು ಸಾಮಾನ್ಯ ಅಲ್ಲವೇ, ಆಗಾಗ್ಗಿ ಕವನವ ಓದಿ ನಿಮ್ಮ ಅನಿಸಿಕೆಯನ್ನ ಬರೆಯಿರಿ,ನನ್ನ ನಿಮ್ಮ ಮನದ ತಾಕಲಾಟಗಳನು ಒಮ್ಮೆ ಒಂದು ಸಪಾಟಿನಲ್ಲಿಟ್ಟು ಪರಾಮರ್ಶಿಸೋಣ ಸ್ನೇಹಿತರೆ.